Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
Патчах да алагъа жууапха: „Кертисин айтама сизге: сиз муну Мени бу эм гитче къарындашларымдан бирине этгенигиз себепли, аны Манга этгенсиз“ деп айтырыкъды.
Исса анга: «Мени тыйма, нек десенг Мен алыкъа Атама чыкъмагъанма; алай а Мени къарындашларыма бар да, алагъа айт, Мен Кеси Атама эм сизни Атагъызгъа, Кеси Аллахыма эм сизни Аллахыгъызгъа чыгъама», – деди.
Алай а алгъа Дамаскда бла Иерусалимде жашагъанланы, андан сора уа битеу Иудеяны жерин да, башха миллетлилени да, тобагъа тюшюп, Аллахха къайтышыргъа эмда тобагъа къайтышханларына тийишли ишле этерге чакъыргъанма.
Мен сизни ючюн Аллахны эришиую бла эришеме; нек десегиз мен сизден бир эрге, Масиххе сёз тауусдургъанма, сизни Аны аллына таза къызлай тапдырыр ючюн кюрешеме.
Жангы адамлыкъда уа не грекли, не иудейли, не сюннетли, не сюннетсиз, варвар, скиф, къул, азат айырыу жокъду, алай а хар не жаны бла да хар неда Масихди.