18 Нек десегиз Ахия келди, не ашамайды, не ичмейди; анга: „Жинлиди“ дейдиле.
Сохтагъа, устазыча болса, къулгъа да бийича болса, тамамды. Юйню иесине беелзебул атагъан эселе, аны юйюндегилеге уа не айтмазла!»
„Биз сизге сыбызгъы сокъдукъ да, сиз тепсемедигиз; биз сизге мудах жырла жырладыкъ да, сиз жилямадыгъыз“ деп айтхан сабийлеге ушайды.
Ахияны кийими тюе жюнден, белинде белибауу да териден эдиле; ашы уа мачала бла чегет бал эди.
Фарисейле уа: «Ол жинлени, жинлени бийини кючю бла къыстайды», – дей эдиле.
Иерусалимден келген дин алимле уа, «Аны ичинде беелзебул барды; Ол, жинлени, жинлени бийини кючю бла къыстайды», – дей эдиле.
Нек десенг ол Раббийни аллында уллу боллукъду, чагъыр эм эсиртиучю ичги ичерик тюйюлдю, анасыны къарынында заманындан окъуна Сыйлы Нюрден толлукъду.
Аладан кёбюсю: «Аны жин бийлеп турады, Ол шашхынлыкъ этеди; неге тынгылайсыз Анга?» – дей эдиле.
Халкъ Анга жууапха: «Сенде жинми барды? Ким излейди Сени ёлтюрюрге?» – деди.
Иудейлиле Анга жууапха: «Сен самариялыса эм Сенде жин барды – деп, биз тюз айтмайбызмы?» – дедиле.
Иудейлиле Анга: «Сенде жин болгъанын биз энди билдик. Ибрахим ёлгенди, файгъамбарла да ёлгендиле, Сен а: „Мени сёзюмю тутхан адам ёмюрге ёлюм сынарыкъ тюйюлдю“ дейсе.
Ол кесин алай къоруулагъанда, Фест уллу ауаз бла: «Шашхынлыкъ этесе сен, Пауул! Уллу алимлигинг сени акъылынгдан шашдырады!» – деди.
Алай а, башхалагъа ууаз берип, кесим а тийишлисиз къалмаз ючюн, чархымы бойсундурама эм къул этеме.