27 Исса уа, къолундан тутуп, аны къобарды; жаш турду.
Халкъ чыгъарылгъанда уа, ол кирип къызны къолундан тутханынлай къыз турду.
Исса, аны къатына келип, къолундан тутуп къобарды. Тиширыу къызыу аурууундан олсагъат сау болду эмда алагъа шапалыкъ этип башлады.
Иссаны анга жаны ауруп, къолун узатып, анга тийип: «Сюеме, тазалан!» – деди.
Эмда къызны къолундан тутуп, анга: «Талита куми!» – деди, аны магъанасы уа: «Къызым, санга айтама, тур!» – деген сёздю.
Ол, сокъурну къолундан тутуп, аны элден тышына чыгъарды эм аны кёзлерине тюкюрюп, аны юсюне къолларын салып, анга: «Зат кёремисе?» – деп сорду.
Нюр къычырыкъ этип эм жашны бек къалтыратып чыкъды; жаш да ёлгенча болду, алай бла кёпле: «Ёлгенди ол», – дей эдиле.
Сора Исса юйге киргенде, Аны сохталары Анга кеслери жангыз: «Нюрню къыстаргъа биз нек болалмагъан эдик?» – деп сордула.
Аскер башчы, жашны къолундан тутуп, аны бла бир жанына барып: «Сени манга не айтыр затынг барды?» – деп сорду.
Сора аны онг къолундан тутуп къобарды; алайлай аны аякълары да тобукълары да кючлендиле.
Петер анга къолун берип къобарды эм сыйлыланы эмда башсыз къатынланы чакъырып, Табитаны аланы алларына сау этип салды.