26 Нюр къычырыкъ этип эм жашны бек къалтыратып чыкъды; жаш да ёлгенча болду, алай бла кёпле: «Ёлгенди ол», – дей эдиле.
Анда бир Кенанлы тиширыу, ол жерледен чыгъып, Анга: «Дауут Улу, Раббий! Манга жазыкъсын! Мени къызымы жин къаты азапландырады», – деп къычыра эди.
Харам нюр, аны къалтыратып, уллу ауаз бла къычырыкъ этип, аны ичинден чыкъды.
Къайда тутса да, ол аны жерге аудурады, жашым аууз кёмюклерин иеди эм тишлерин къыжылдатып, къурушуп къалады; ол нюрню къыстагъыз деп, Сени сохталарынга айтхан эдим, ала уа болалмадыла», – деди.
Сора жашны Анга келтирдиле. Олсагъатдан, Иссаны кёргенлей, жин жашны къалтыратды; жаш жерге аууп, аууз кёмюклерин ийип, аунап жатды.
Исса, халкъны чабып басыннганын кёрюп, харам нюрню тыйып, анга: «Тилсиз эм сангырау нюр! Мен санга буйрукъ этеме, чыкъ бу жашдан эм мындан арысында анга кирме!» – деди.
Исса уа, къолундан тутуп, аны къобарды; жаш турду.
Алай бла, кёкле эм алада жашагъанла къууанч этигиз! Жерде бла тенгизде жашагъанлагъа уа – палах; нек десегиз ибилис, анга заман аз къалгъанын билип, сизге уллу къутурууу бла тюшгенди!»