17 Халкъны ичинден биреулен жууапха: «Устаз! Мен Санга тилсиз нюр тутхан жашымы келтирген эдим.
Ол заманда Анга бир сокъур, тилсиз жинли кишини келтирдиле; Исса аны сау этди, алай бла сокъур, тилсиз адам сёлешген да, кёрген да этип башлады.
Анга: «Раббий! Мени жашыма жазыкъсын! Аны жангы ай сайын жин тутуп, бек къыйнайды, кёп кере отха да, кёп кере суугъа да секиртеди.
Ала чыкъгъан заманда уа Анга бир тилсиз жинли адамны келтирдиле.
Иссагъа сабийлени келтирип, алагъа тиерин тилей эдиле; сохтала уа аланы къоймай эдиле.
«Мени къызым ёле турады; келип, аны юсюне къолларынгы салсанга, ол сау болуп, ёлмей къалсын», – деп Андан бек тиледи.
Ол тиширыу а мажюсю, Сирофиникиялы эди; ол къызындан жинни къыстарын Иссадан тилей эди.
Ол дин алимлеге: «Была бла нени юсюнден даулашасыз?» – деп сорду.
Къайда тутса да, ол аны жерге аудурады, жашым аууз кёмюклерин иеди эм тишлерин къыжылдатып, къурушуп къалады; ол нюрню къыстагъыз деп, Сени сохталарынга айтхан эдим, ала уа болалмадыла», – деди.
Исса, халкъны чабып басыннганын кёрюп, харам нюрню тыйып, анга: «Тилсиз эм сангырау нюр! Мен санга буйрукъ этеме, чыкъ бу жашдан эм мындан арысында анга кирме!» – деди.
Бир жолда Исса бир адамдан жинни къыстады, ол а тилсиз эди. Жин чыкъгъан заманда, тилсиз адам сёлешип башлады, халкъ да сейирсинди.
Алайына халкъны ичинден биреулен: «Устаз! Мени жашыма къарарынгы Сенден тилейме, ол менде жангызды.
Ол, Иссаны Иудеядан Галилеягъа келгенин эшитип, Анга барды эм келип аны жашын сау этерин Андан тиледи. Ол жаш а ёлюрге жетип тура эди.