Ол а, аланы жюреклерини къатылыгъына жаны къыйналып, алагъа ачыуланып къарап, ол адамгъа: «Къолунгу узат!» – деди. Ол да узатды, узатханлай аны къолу, бирси къолуча сау болуп къалды.
Ол заманда Раббий, бурулуп, Петерге къарады, Петер да Раббийни анга: «Бюгече хораз къычыргъынчы, Мени юч кере инкяр этериксе», – деп айтхан сёзюн эсине тюшюрдю.