Ала Анга кеслерини сохталарын иродчула бла ийип: «Устаз! Сен тюз сёзлю болуп, Аллахны жолуна тюз юйретгенинги, биреуню кёлюне жетерге деп кюрешмегенинги биз билебиз; нек десенг бир кишиге да бет этип къарамайса.
Сора, къатына келип, Аны уятып: «Устаз! Устаз! Жоюлабыз!» – дедиле. Ол а, туруп, желни да, сууну толкъунланыуун да тыйды. Ала тохтадыла эмда шошлукъ болуп къалды.
Ол себепден Исса, Аллахха къуллукъ этиую бла мархаматлы эм ышаннгылы Баш Дин Къуллукъчу болуп, халкъны гюняхларын кечдириучю къурман болур ючюн, хар не жаны бла да къарындашларына ушаргъа керек эди.
Нек десегиз бизни Баш Дин Къуллукъчубуз къарыусузлукъларыбызда бизге жазыкъсыналмазча аллай тюйюлдю. Ол хар не жаны бла да бизни кибик сыналгъанды, алай а гюнях этмегенди.