26 Дагъыда: «Аллахны Патчахлыгъы адамны жерге урлукъ атханына ушайды.
Ол, алагъа жууапха: «Кёклени Патчахлыгъыны сырлары сизге ачылгъандыла, алагъа уа ачылмагъаны ючюн.
Ол алагъа дагъыда башха оюм берген таурухну айтды: «Кёклени Патчахлыгъы, кесини сабанына ахшы урлукъ сепген адамгъа ушайды;
Ол алагъа оюм берген таурухла бла кёп затла айтды: «Ма, урлукъ себиучю себерге чыкъды.
Ол алагъа дагъыда башха оюм берген таурухну айтды: «Кёклени Патчахлыгъы, аны адам алып сабанына сепген татыран бюртюкге ушайды.
Ол алагъа дагъыда оюм берген башха таурухну айтды: «Кёклени Патчахлыгъы, бир тиширыу алып битеу тылыны ачытыр ючюн, юч ёлче ун бла къатышдыргъан ачытхычха ушайды», – деди.
«Тобагъа къайтышыгъыз, энди Кёклени Патчахлыгъы жууукълашханды», – дей эди.
Ол замандан башлап, Исса ууаз берип: «Тобагъа къайтышыгъыз, Кёклени Патчахлыгъы жууукълашханды», – деп айтып башлады.
Нек десегиз кимде бар эсе, анга берилир; кимде жокъ эсе уа, андан неси бар эсе да сыйырылыр», – деди.
Кече да жукълайды, кюн да къобады, урлукъну къалай чыкъгъанын, къалай ёсгенин а ол билмейди;
Сора Исса: «Аллахны Патчахлыгъы неге ушайды эмда аны неге ушатайым?
Бу таурух а ма бу магъананы тутады: урлукъ Аллахны сёзюдю.
«Урлукъ себиучю кесини урлугъун себерге чыкъды. Ол сепген заманда, бир бёлеги жол жанына тюшюп малтанды, кёкдеги къанатлыла да аны чёпледиле.
Кертисин, кертисин айтама сизге: будай бюртюк, жерге тюшюп, ёлмесе, жангызлай къаллыкъды; ёлсе уа, кёп тирлик берликди.
Жарашыулукъ этиучюле тюзлюклюлюкню битимин жарашыулукъ бла себедиле.