Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Ол алагъа: «Аллахны Патчахлыгъыны сырлары сизге ачылгъандыла, къалгъанлагъа уа (бары да) оюм берген таурухла бла айтылады, алай бла ала къарасала да кёрмейдиле, эшитселе да ангыламайдыла.
Эмда Аллахны Уланы келип, биз хакъ керти Аллахны билир ючюн бизге акъыл бергенин билебиз. Биз хакъ керти Аллахдабыз эмда Аны Уланы Масих Иссадабыз. Ол а хакъ керти Аллахды эм ёмюрлюк жашауду.