3 Ол а къолу къурушхан адамгъа: «Ортагъа чыкъ!» – деди.
Анда къолу къурушхан бир адам бар эди. Иссаны терслер ючюн, Анга: «Шабат кюн сау этерге боллукъмуду?» – деп сордула.
Бир къауумла Иссаны терслер ючюн, Ол аны шабат кюн сау этерми деп, Анга сынап къарай эдиле.
Алагъа уа: «Шабат кюн ахшылыкъ этергеми керекди, огъесе аманлыкъ этергеми керекди? Жанны къутхарыргъамы, огъесе жояргъамы?» – деди. Ала уа зат айтмадыла.
Ол а, аланы ойлашханларын билип, къолу къуругъан адамгъа: «Тур да ортагъа чыкъ», – деди. Ол турду да, алгъа чыкъды.
Мени Ийгенни ишлерин, Мен кюн бошалгъынчы этерге керекме; кече келеди, ол заманда уа бир киши да иш эталлыкъ тюйюлдю;
Алай бла, эй сюйюлюннген къарындашларым, къаты, деменгили болугъуз, хар заманда да Раббийни ишинде жетишимли болугъуз; Раббийни жолунда урунууугъуз бошуна болмагъанын билигиз.
Ахшылыкъ этиуден безмейик; нек десегиз жунчуп къалмасакъ, заманы келгенде орурбуз.
Алай бла, Масих бизни ючюн чархы бла азап чекгенине кёре, сиз да ол акъыл бла азап чегерге хазыр болугъуз; нек десегиз чархы бла азап чекген гюнях этиуню къойгъанды.