Ол заманда Ахия Анга: «Устаз! Сени атынг бла жинлени къыстагъан, бизни ызыбыздан а жюрюмеген бир адамны кёрдюк да, ол бизни ызыбыздан жюрюмегени себепли аны тыйдыкъ», – деди.
Ол алай кёп кюнлени этген эди. Пауул, ачыуланып, ары айланып нюрге: «Масих Иссаны аты бла санга буйрукъ этеме, чыкъ бу къыздан!» – деди. Сора нюр олсагъатдан окъуна чыкъды.