11 Алай болгъанлыкъгъа ала, аны: «Исса сауду, мен Аны кёрдюм» дегенин эшитгенде, ийнанмадыла.
Эмда, Аны кёрюп, Анга сежда этдиле; бир къауумлары уа ишекленип турдула.
Исса, анга жууап эте: «Эй иймансыз тукъум! Сизни бла къачаннга дери турлукъма? Сизге къачаннга дери тёзерикме? Жашны Манга келтиригиз», – деди.
Абустоллагъа быланы сёзлери бош кёрюндюле эмда тиширыулагъа ийнанмадыла.
Ала асыры къууаннгандан энтда ийнанмай сейирсинип тургъан заманда уа, Ол алагъа: «Сизни мында бир ашар затыгъыз бармыды?» – деди.
Къалгъан сохтала анга: «Биз Раббийни кёрдюк!» – дедиле. Ол а алагъа: «Аны къолларында чюйледен жараланы кёрмесем, чюйледен жараларына бармагъым бла тиймесем, Аны къабыргъасына къолуму салмасам, ийнанырыкъ тюйюлме», – деди.