32 «Ол кюнню неда ол сагъатны уа бир киши да билмейди, не кёкдеги мёлекле, не Улан, жаланда жангыз Ата биледи.
Алай бла сагъайып туругъуз; нек десегиз Адам Улуну келлигини не кюнюн, не сагъатын билмейсиз».
Кёп заман озгъандан сора, ол къулланы бийлери келип, аладан хыйсап сорду.
Кече арасында уа: „Ма, киеу келеди, чыгъыгъыз аны аллына!“ деп къычыргъан ауаз эшитилди.
Кёк бла жер жокъ болсала да, Мени сёзлерим а къаллыкъдыла».
Ол а алагъа: «Ата Кесини оноуунда салгъан заманланы неда кезиулени билирге сизни ишигиз тюйюлдю.
Раббийни кюню уа, кечегиде гудучу къалай келе эсе, алай келликди. Ол заманда кёкле таууш этип жокъ боллукъдула, табийгъатны затлары уа жанып бузуллукъдула, жер эм аны юсюнде этилген ишле кюерикдиле.
Масих Иссаны билим ачханы. Аллах муну, къысха заманда боллукъ затланы, Кесини къулларына билдирир ючюн, Иссагъа бергенди. Ол да Кесини мёлегини юсю бла ийип, муну Кесини къулу Ахиягъа кёргюзтгенди.
Сен не къабыл этгенинги эмда эшитгенинги эсинге тюшюр эм сакъла эмда тобагъа къайтыш. Уянмасанг а, Мен сени юсюнге гудучуча келирме эм сени юсюнге къайсы сагъатда келлигими сен билмезсе.