Жол жанында бир инжир терек кёрюп, аны къатына келди; жаланда чапыракъладан башха анда бир зат да тапмагъанында, анга: «Мындан ары ёмюрде да сенден кёгет болмасын!» – деди. Сора инжир терек олсагъат къуруп къалды.
«Оюм берген башха таурухха да тынгылагъыз. Жер иеси бир адам болгъанды; ол жюзюм бахча орнатып, тёгерегине буруу этгенди, аны ичинде жюзюм эзиучю орун къазгъанды, къала ишлегенди, сора аны жюзюмчюлеге жалгъа берип, узакъгъа кетгенди.
Эмда чапыракълы бир инжир терекни узакъдан кёрюп, анда бир зат табар эсем деп, барды; алай а, анга жетип, чапыракъладан башха бир зат да тапмады; нек десегиз ол заманда инжирни кезиую тюйюл эди.