51 Исса анга: «Сен Менден не тилейсе?» – деп сорду. Сокъур Анга: «Устаз! Мени кёзлерим кёрсюнле», – деди.
Халкъ жыйылыулада салам алыргъа, адамла алагъа: „Устаз! Устаз!“ деп къубултууну сюедиле.
Сиз а устазла деп айтылмагъыз; нек десегиз сизде Устаз жангыз Масихди, сиз а барыгъыз да къарындашласыз.
Алагъа ушаш болмагъыз; сизни Атагъыз, сизни не кереклигиз болгъанын, сиз Андан тилерден алгъа биледи.
«Тилегиз – берилир сизге; излегиз – табарсыз; эшикни къагъыгъыз – ачарла сизге.
Ол алагъа: «Мен сизге не этерими тилейсиз?» – деди.
Ол, юсюнден тыш кийимин атып, ёрге туруп, Иссагъа келди.
Исса анга: «Мариям!» – деди. Мариям, айланып, Анга чюйютча: «Раббуни!» – деди; аны магъанасы уа: «Устаз» демекди.
Аскер башчы, жашны къолундан тутуп, аны бла бир жанына барып: «Сени манга не айтыр затынг барды?» – деп сорду.