54 Ол а, барын да тышына ийип, къызны къолундан тутуп: «Къызым! Тур», – деп уллу айтды.
Халкъ чыгъарылгъанда уа, ол кирип къызны къолундан тутханынлай къыз турду.
Исса, аны къатына келип, къолундан тутуп къобарды. Тиширыу къызыу аурууундан олсагъат сау болду эмда алагъа шапалыкъ этип башлады.
Ол, сокъурну къолундан тутуп, аны элден тышына чыгъарды эм аны кёзлерине тюкюрюп, аны юсюне къолларын салып, анга: «Зат кёремисе?» – деп сорду.
Исса уа, къолундан тутуп, аны къобарды; жаш турду.
Юйге келгенлей а, Исса Петерден, Ахиядан, Якъупдан эмда къызны атасындан бла анасындан башха бир кишини да кирирге къоймады.
Ала, къызны ёлгенин билип, Аны хыликкя этдиле.
Сора къызны жаны къайтды, ол олсагъат турду. Исса алагъа къызгъа аш берирге буюрду.
Муну айтып, Исса уллу ауаз бла: «Лазарь! Бери чыкъ!» – деп чакъырды.
Ата ёлгенлени къалай тиргизе эсе эм сау эте эсе да, Улан да кимни сюйсе да алай сау этеди.
Петер барын да тышына чыгъарып, тобукъланып тилек этди; сора ёлюкге айланып: «Табита, тур!» – деди. Ол да кёзлерин ачды эм Петерни кёрюп, олтурду.
Китапда: «Мен сени кёп миллетлеге атагъа салгъанма», – деп жазылгъаны кибик, Ибрахим, ол ийнаннган Аллахны, ёлгенлеге жашау бериучю эмда болунмагъанланы болуннганланыча чакъырыучу Аллахны аллында бизни барыбызны да атабызды.