33 Нек десегиз сууда Кёмюлдюрюучю Ахия келди, не ётмек ашамайды, не чагъыр ичмейди, анга: „Жинлиди“ дейсиз.
Сохтагъа, устазыча болса, къулгъа да бийича болса, тамамды. Юйню иесине беелзебул атагъан эселе, аны юйюндегилеге уа не айтмазла!»
Ол кюнледе сууда Кёмюлдюрюучю Ахия, келип, Иудеяны къум тюзюнде ууаз бере эди:
Ахияны кийими тюе жюнден, белинде белибауу да териден эдиле; ашы уа мачала бла чегет бал эди.
Ахияны кийими тюе жюнюнден эди, белинде белибауу да териден эди, ашы да мачала бла чегет бал эди.
Нек десенг ол Раббийни аллында уллу боллукъду, чагъыр эм эсиртиучю ичги ичерик тюйюлдю, анасыны къарынында заманындан окъуна Сыйлы Нюрден толлукъду.
Ала, орамда олтуруп, бир бирлерине: „Биз сизге сыбызгъы сокъдукъ да сиз тепсемедигиз, биз сизге мудах жырла жырладыкъ да сиз жилямадыгъыз“ деп къычыргъан сабийлеге ушайдыла.
Адам Улу келди, ашайды эм ичеди, сора: „Ма, ашаргъа эм чагъыр ичерге сюйюучю адам, жасакъ жыйыучуланы бла гюняхлыланы шуёху!“ дейсиз.
Аладан кёбюсю: «Аны жин бийлеп турады, Ол шашхынлыкъ этеди; неге тынгылайсыз Анга?» – дей эдиле.
Иудейлиле Анга жууапха: «Сен самариялыса эм Сенде жин барды – деп, биз тюз айтмайбызмы?» – дедиле.
Иудейлиле Анга: «Сенде жин болгъанын биз энди билдик. Ибрахим ёлгенди, файгъамбарла да ёлгендиле, Сен а: „Мени сёзюмю тутхан адам ёмюрге ёлюм сынарыкъ тюйюлдю“ дейсе.
Бир къауумла уа хыликкя этип: «Ала асыры кёп татлы чагъыр ичгендиле», – дей эдиле.