Бир жолда, Исса бир жерде тилек этип тохтагъан заманда, Аны сохталарындан бири Анга: «Раббий! Ахия кесини сохталарын юйретгенча, бизни тилек этерге юйрет», – деди.
Раббий да: «Аны бийи кесини жумушчуларына тамата этип, алагъа заманында ётмек марданы юлешип берирге салгъан ышангылы эм акъыллы юй жюрютюучю ким эсе да,
Раббий былай айтды: «Сизни татыран бюртюк тенгли бир ийнаныуугъуз болуп, бу инжир терекге: „Тамырынг бла чыгъып, тенгизге орнал!“ деп айтсагъыз эди, ол сизни айтханыгъызны этер эди.
Ол заманда Раббий, бурулуп, Петерге къарады, Петер да Раббийни анга: «Бюгече хораз къычыргъынчы, Мени юч кере инкяр этериксе», – деп айтхан сёзюн эсине тюшюрдю.