14 Ёлюкню къатына барып, басхычына тийди, кётюрюп баргъанла тохтадыла. Исса: «Эй жаш! Тур, дейме санга», – деди.
Татыгъыз, Раббийни къалай ахшылыкълы болгъанын кёрюрсюз. Анга ышаннган адам насыплыды!
Эмда къызны къолундан тутуп, анга: «Талита куми!» – деди, аны магъанасы уа: «Къызым, санга айтама, тур!» – деген сёздю.
Ол къатынны кёрюп, Раббий анга жазыкъсынып: «Жиляма», – деди.
Ёлген туруп олтурду эм сёлешип башлады. Исса аны анасына къайтарды.
Иссаны юсюнден алай айтыу битеу Иудеяда эм битеу тёгерекде жайылды.
Исса анга: «Тиргизилиу да, жашау да Менме; Манга ийнаннган, ёлсе да, жашарыкъды.
Ата ёлгенлени къалай тиргизе эсе эм сау эте эсе да, Улан да кимни сюйсе да алай сау этеди.
Кертисин, кертисин айтама сизге: ёлгенле Аллахны Уланыны ауазын эшитирик эм эшитгенде сау боллукъ заман келеди, энди келген да этгенди.
Китапда: «Мен сени кёп миллетлеге атагъа салгъанма», – деп жазылгъаны кибик, Ибрахим, ол ийнаннган Аллахны, ёлгенлеге жашау бериучю эмда болунмагъанланы болуннганланыча чакъырыучу Аллахны аллында бизни барыбызны да атабызды.
Нек десегиз аллай адамланы ташада этген ишлерин айтыргъа да айыпды.