8 Ол а, аланы ойлашханларын билип, къолу къуругъан адамгъа: «Тур да ортагъа чыкъ», – деди. Ол турду да, алгъа чыкъды.
Исса уа, аланы ойлашыуларын билип: «Сиз жюреклеригизде аманны нек ойлашасыз?
Ол а къолу къурушхан адамгъа: «Ортагъа чыкъ!» – деди.
Исса аны кёрюп, къатына чакъырып: «Тиширыу! Сен аурууунгдан эркин боласа», – деди.
Исса, аланы ойлашыуларын ангылап, алагъа жууапха: «Сиз жюреклеригизде не ойлашасыз?
Сора Исса алагъа: «Мен сизге сорайым: шабат кюн не этерге керекди? Ахшылыкъмы, огъесе аманлыкъмы? Жанны къутхарыргъамы, огъесе жояргъамы?» – деди. Ала зат айтмадыла.
Эм биреу адамны юсюнден Анга шагъатлыкъ этерге кереклиси жокъ эди, нек десегиз адамны ичиндегин Кеси биле эди.
Анга ючюнчю кере да: «Жюнюс улу Шимон! Сюемисе сен Мени?» – деди. «Сюемисе Мени?» – деп ючюнчю кере да соргъанына Петер мудах болуп, Анга: «Раббий! Сен барын да билесе; Сен билесе, мен Сени сюйгеними», – деди. Исса анга: «Мени къойларымы кют.
Мени Ийгенни ишлерин, Мен кюн бошалгъынчы этерге керекме; кече келеди, ол заманда уа бир киши да иш эталлыкъ тюйюлдю;
Алай а мен бир затха да къайгъырмайма эм кеси жашаууму аямайма, мен ишими – Раббий Иссадан алгъан къуллугъуму, Аллахны шафауатыны юсюнден Хайыр Хапарны адамлагъа билдириу къуллугъуму – къууанч бла этип бошагъа эдим анса.
Нек десенг патчахны бу ишледен хапары барды эм аны аллында таукел сёлешеме. Бу ишледен бири да андан жашыртын болгъанды деп, мен ийнанмайма; нек десенг ол ташада болгъан иш тюйюлдю.
Эм жаратылгъанлада Аллахдан жашырылгъан зат жокъду, алай а Аны кёзлерини аллында хар неда жаланды эм ачыкъды: Анга жууап берликбиз.
Алай бла, Масих бизни ючюн чархы бла азап чекгенине кёре, сиз да ол акъыл бла азап чегерге хазыр болугъуз; нек десегиз чархы бла азап чекген гюнях этиуню къойгъанды.
Аны сабийлерин да ёлюм бла къырлыкъма эм Мен адамланы жюреклерин бла кёллериндегин сынаучу болгъанымы битеу жамауатла ангыларла эм сизни хар биригизге да этген ишлеригизге кёре тийишлисин берирме.