Ол муну айта тургъан заманда, ма аланы жарыкъ булут жапды, сора булутдан бир ауаз: «Бу – Мени ыразылыгъым Анда болгъан, Мени Сюйюлюннген Уланымды; Анга тынгылагъыз», – деди.
«Манга келип, кесини атасын, анасын, къатынын, сабийлерин, къарындашларын, эгечлерин эм аны юсюне да кеси жанын Менден эсе бек сюйген адам Мени сохтам болаллыкъ тюйюлдю.
Таш юсюне тюшген а, ала сёзню эшитген заманларында, къууанып къабыл этгенле, алай болсада аланы тамырлары болмай, бир кезиуге ийнаннганла, сыналыу заманда уа иймандан тайгъанладыла.