Сора, къатына келип, Аны уятып: «Устаз! Устаз! Жоюлабыз!» – дедиле. Ол а, туруп, желни да, сууну толкъунланыуун да тыйды. Ала тохтадыла эмда шошлукъ болуп къалды.
Сора ала, Иссаны къатындан кете туруп, Петер не айтханын да билмегенлей, Иссагъа: «Устаз! Бизге мында турургъа игиди. Юч чырпы къошчукъ этейик, Санга бирин, Мусагъа бирин, Илиясха да бирин», – деди.
Шимон Петер алагъа: «Чабакъ тутаргъа барама», – деди. Ала да анга: «Биз да барайыкъ сени бла», – дедиле. Баргъанлай, олсагъатдан къайыкъгъа миндиле, сора ол кече бир зат да туталмадыла.