42 Танг атхан заманда уа Ол, юйден чыгъып, адам жашамагъан жерге кетди. Халкъ Аны излей барды, Анга келип: «Бизден кетме», – деп, Аны тыя эдиле.
Ол а, чыкъгъанлай, болуннганны хар жерде жайып билдирип башлады. Ол себепден Исса энди шахаргъа ачыкъ киралмады, алай а тышында, адам болмагъан жерледе турду. Ары Анга хар жерден адамла келе эдиле.
Ала уа: «Бизни бла къал, ингир жууукълашады, кюн да энди батаргъа тебирегенди», – деп, Аны тыя эдиле. Сора Ол (юйге) кирип, ала бла къалды.
Ол кюнледе Исса, тилек этерге таугъа чыгъып, сау кечени Аллахдан тилек этип турду.
Исса алагъа: «Мени ашым Мени Ийгенни буйругъун толтурмакълыкъды эм Аны ишин битдирмекликди.
Ол себепден, самариялыла Иссагъа келген заманда, Андан алада бир аз турурун тиледиле; Ол да анда эки кюн турду.
Алай бла халкъ мында не Исса, не Аны сохталары болмагъанларын кёрген заманларында, къайыкълагъа минип, Иссаны излей, Кафарнахумгъа жюзюп келдиле.