41 Ала асыры къууаннгандан энтда ийнанмай сейирсинип тургъан заманда уа, Ол алагъа: «Сизни мында бир ашар затыгъыз бармыды?» – деди.
Алай болгъанлыкъгъа ала, аны: «Исса сауду, мен Аны кёрдюм» дегенин эшитгенде, ийнанмадыла.
Ала да, къайтып, муну къалгъанлагъа билдирдиле, алай болгъанлыкъгъа алагъа да ийнанмадыла.
Ахырында Исса, онбир сохтасына ашаргъа олтургъан заманларында кёрюнюп, Аны тиргизилип тургъанын кёргенлеге ийнанмагъанлары ючюн, аланы ийнаныусузлукъларына эм жюреклерини сезимсизлигине айып этди.
Аланы бираз чабакъчыкълары да бар эди; алгъыш этип, Ол, аланы да юлеширге буюрду.
Абустоллагъа быланы сёзлери бош кёрюндюле эмда тиширыулагъа ийнанмадыла.
Муну айтып, алагъа къолларын бла аякъларын кёргюзтдю.
Ала Анга бишген чабакъ кесек бла таракъ бал бердиле.
Энди сизни да алай бушууугъуз барды; алай а Мен сизни энтда кёрлюкме, сора сизни жюрегигиз къууанырыкъды, сизни къууанчыгъызны сизден бир киши да сыйырлыкъ тюйюлдю.
Исса алагъа: «Сабийле! Сизни ашар затыгъыз бармыды?» – деди. Ала Анга: «Жокъду», – деп жууап бердиле.
Петерни ауазындан танып, къууаннганындан къабакъны ачмай, чабып юйге кирип: «Петер къабакъ аллында турады!» – деп хапар берди.