46 Исса, уллу ауаз бла къычырып: «Ата! Жанымы Сени къолунга береме!» – деди. Сора муну айтып, жанын берди.
Алай болсада мен Санга гюняхымы ачдым эмда терслигими жашырмадым, мен: «Аманлыкъларымы Раббийге айтайым», – дедим. Сен да мени гюняхымы терслигин мени юсюмден алдынг.
Исса, чагъырны уртлагъанлай: «Тамам болду!» – деди. Сора, башын энишге ийип, жанын берди.
Истефанны ташла бла тюе тургъан заманларында ол: «Раббий Исса! Нюрюмю къабыл эт!» – деп тилек эте эди.
Масих дуниядагъы жашаууну кюнлеринде ачы къычырыкъла бла эм жилямукъла бла Аны ёлюмден къутхараллыкъ Аллахдан дууа этип тилек этгенди эм Аллахха хурмет этгени ючюн Аны тилеги къабыл болгъанды.
Анга аман айтылгъанда, Ол къайтарып аман айтмагъанды; азап чеге туруп къоркъутмагъанды, алай а Кесин Тюзлюклю Хукмучугъа ышанып бергенди.