Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Исса уа: «Санга огъартындан берилмесе, сени Манга бир тюрлю эркинлигинг да боллукъ тюйюл эди; ол себепден Мени санга берген адамдады гюняхны уллусу», – деп жууап берди.
Мен алгъын аман айтыучу эм зулмучу эмда жюрек къыйнаучу эдим. Алай а Аллах манга мархамат этгенди; нек десегиз ол затланы, билмегенлей, ийнанмагъан заманымда этгенме.