51 Ол заманда Исса: «Къоюгъуз, жетер!» – деди. Сора, къулну къулагъына тийип, аны сау этди.
Сора аладан бирлери баш дин къуллукъчуну къулун уруп, онг къулагъын кесип тюшюрдю.
Исса Кесине къажау жыйылгъан баш дин къуллукъчулагъа, табыныучу юйню къалауур башчыларына эм таматалагъа: «Сиз аманлыкъчыгъача, (Мени тутаргъа) къылычла бла эм къазыкъла бла чыкъдыгъыз!
Мен, ала бла дунияда болгъан заманымда, аланы Сени атынг бла къоруулагъанма; Сен Манга бергенлени Мен сакълагъанма. Китапда жазылгъан толур ючюн, жоюлургъа тийишли адамдан башха, аладан бир киши да жоюлмагъанды.
Пауул а анга: «Кесинге аманлыкъ этме, биз барыбыз да мындабыз!» – деп уллу къычырды.
Аманлыкъгъа хорлатма, алай а аманлыкъны игилик бла хорла.
Сизни арагъызда кесим уялчакъ болгъан, алай а сизден узакъда таукел болгъан мен Пауул, Масихни жууашлыгъы бла эм тёзюмлюк этиую бла сизге жалбарама: