Аладан бир кесек арлакъ барып, беттёбен аууп, тилек этип: «Атам! Амал бар эсе, бу аякъ Менден кери болсун; алай а Мен сюйгенча тюйюл, Сен сюйгенча болсун», – дей эди.
Ол кюнледен сора биз андан чыгъып кетдик. Ала барысы да къатынлары эм сабийлери бла бирге бизни шахардан тышына дери окъуна ашырдыла; тенгиз жагъада уа, тобукъланып тилек этдик.