15 Мёлекле аладан кёкге кетген заманда, сюрюучюле бир бирлерине: «Бейтлехемге барайыкъ, анда не болгъан эсе да, Раббий бизге билдиргенни кёрейик», – дедиле.
Жер башында аны урлугъу кючлю боллукъду, тюзлени тукъумуна ыразылыкъ берилликди.
Къыбыладагъы тиширыу патчах хукму кюнде бу тукъум бла сюдге туруп, аны терслерикди, нек десегиз ол, Сюлеменни акъылманлыгъына тынгыларгъа жерни этегинден келген эди. Мындагъы уа Сюлеменден уллуду.
«Эм бийикледе Аллахха махтау, жер юсюнде Ол ыразы болгъан адамлада ырахатлыкъ!» – деп айта эдиле.
Ала ашыгъып бардыла, анда Мариямны бла Юсюпню эм куудушда жатып тургъан Сабийни тапдыла.
Алагъа алгъыш этген заманында, аладан кете-кете, кёкге кётюрюле башлады.
Масих Исса уа, кёкге чыгъып, Аллахны онг жанындады. Анга мёлекле да, властьла да, кючле да бойсуннгандыла.