Мёлекле аладан кёкге кетген заманда, сюрюучюле бир бирлерине: «Бейтлехемге барайыкъ, анда не болгъан эсе да, Раббий бизге билдиргенни кёрейик», – дедиле.
Алай бла Аны, къачны юсюнде тёгюлген къаныны болушлугъу бла, Аллах, кёкледегилени да, жердегилени да – барын да, Аны юсю бла Кеси бла жарашдырып, ырахатлыкъ бергенди.
Эм кёкде эм жер башында, жерни тюбюнде эм тенгизде хар жаратылгъан, битеу алада болгъанла: «Тахтада Олтургъаннга эм Къозугъа алгъыш да, хурмет да, махтау да, бийлик да ёмюрледен ёмюрлеге да болсун!» – деп айтханларын мен эшитдим.