17 Сора, эсин жыйып: „Мени атамы нелляй бир жалчысыны ётмеклери эркинди, мен а ачдан ёлеме!
Кеси кесаматынга къара; нек десенг жерни битеу къарангы жерлери зулму этиу мекямладан толгъандыла.
Тонгузла ашагъан къабукъладан ол къарынын толтурургъа да ыразы эди, алай а анга бир киши да бермей эди.
Сора ахыратда, азапха тюшюп, ол кёзлерин кётюрюп, узакъда Ибрахимни эм аны жанында Лазарьны кёргенди.
Адамла болуннганны кёрюрге чыкъдыла. Иссагъа келип, андан жинле чыкъгъан адамны, Иссаны аякъларыны къатында олтуруп, кийинип, тюз акъылы бла тургъанынлай кёрюп, бек къоркъдула.
Ол заманда Петер, эсин жыйып: «Раббий Кесини мёлегин ийип, мени Иродну къолундан эм иудей халкъ манга сынатыргъа умут этген хар палахдан къутхаргъанын энди мен кертиси бла кёреме», – деди.
Муну эшитгенлеринде, аланы жюреклери эрип, Петерге бла къалгъан абустоллагъа: «Къарындашла, биз не этейик?» – дедиле.
Ол себепден: «Тур, эй жукълап тургъан, ёлгенледен тиргизил, Масих сени жарытыр», – деп айтылады.