45 Ол къул а кесини жюрегинден: „Бийим терк келмез“ деп, къулланы бла къарауашланы тюйюп, ашап-ичип, эсирип башласа уа,
Башхалары уа, аны къулларын тутуп, бедишлик этип, ёлтюргендиле.
Кертисин айтама сизге, (бийи) аны битеу мюлкюне тамата этерикди.
Ол къулну бийи, ол сакъламагъан кюнде, ол ойламагъан сагъатда келир, аны тюйюп ырмах этер, сора аны иймансызла бла бир болумгъа салыр.
Кесигизге сакъ болугъуз, сизни жюреклеригиз артыкъ ашаудан, ичгичиликден, жашау къайгъыладан ауурланмасынла эмда ол кюн сизге билмей тургъаныгъызлай келмесин.
Анга: «Хар адам алгъа иги чагъырны, кёп ичгенлеринден сора уа осалын береди; сен а иги чагъырны эндиге дери сакълагъанса!» – деди.
Эркегырыу эм тиширыу къулларыма ол кюнледе Мен Нюрюмден къуярыкъма, ала да файгъамбарлыкъ этерикдиле.
Нек десегиз аллай адамла бизни Раббийибиз Масих Иссагъа къуллукъ этмейдиле, алай а кеслерини къарынларына къуллукъ этедиле; ала кёзбаулукъ бла эм сёзге усталыкъ бла хыйласыз адамланы жюреклерин терилтедиле.
Сизни къул этгенлеге, къыйыныгъызны ашагъанлагъа, сизни алдагъанлагъа, кеслерин ёрге кётюргенлеге, бетигизге ургъанлагъа сиз тёзесиз.
Нек десегиз жукълагъанла кече жукълайдыла, ичип эсиргенле да кече ичип эсиредиле.
Аман ишлери ючюн алагъа тийишлиси жетер. Нек десегиз ала, кюндюзгю кюнде къайнап, жашауну зауукълукъгъа санайдыла; сизге айып эм бедиш келтиредиле, ала сизни бла ашай-иче тургъан заманларында кеслерини алдаулары бла зауукъ этедиле;
Алагъа азатлыкъ берирге айтадыла, кеслери уа чиримекликни къулларыдыла. Нек десегиз ким кимге хорлатхан эсе, ол анга къулду.
Ала сыйлыланы эмда файгъамбарланы къанларын тёкгенлери ючюн, Сен алагъа ичерге къан бердинг; ала мынга тийишлидиле», – дегенин эшитдим.
Ол шахарда файгъамбарланы, сыйлыланы эм битеу жер башында ёлтюрюлгенлени къанлары табылгъанды».