66 Битеу эшитгенле муну кеси жюреклерине салып: «Бу сабий не боллукъ болур?» – дей эдиле. Раббийни къолу да аны бла эди.
Мен аланы эм иги будай бла тойдурур эдим, къаядан бал чыгъарып, аланы токъландырыр эдим».
Сабий а ёсюп, нюр бла кючлю бола эди, сора кесини Израильге кёрюннген кюнюне дери адам жашамагъан жерледе турду.
Мариям а бу сёзлени барын да кесини жюрегине салып сакълай эди.
Сабий а ёсе эди эм, терен акъыллылыкъдан толуп, нюр бла кючлене эди, Аллахны шафауаты да Аны юсюнде эди.
Сора Ол, ала бла кетип, Назаретге келди, анда алагъа бойсунуп турду. Аны анасы да битеу бу сёзлени кесини жюрегинде сакълап турду.
«Бу сёзлени сиз къулакъларыгъызгъа салыгъыз: Адам Улу адамланы къолларына берилликди», – деди.
Раббийни кючю ала бла эди эм бек кёп адамла ийнанып, Раббийге къайтышдыла.
Ийманыгъыз бла сюймеклигигиз кёкледе сизге хазырланнган умутдан тууады. Ол умутну болгъанын, сиз хакъ керти сёзден – алгъын сизге билдирилген Хайыр Хапардан – эшитгенсиз.