Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Мен берлик суудан ичген адам а ёмюрге да суусап боллукъ тюйюлдю; алай а, Мен анга берлик суу, аны ичинде, ёмюрлюк жашаугъа акъгъан шаудан суу боллукъду», – деди.
Кертисин, кертисин айтама сизге: Мени сёзюме тынгылагъанны эм Мени Ийгеннге ийнаннганны ёмюрлюк жашауу барды; ол сюдге да тюшмейди, алай а ёлюмден жашаугъа ётгенди.
Нек десегиз биз, Аллах бла жау болуп тургъанлай, Аны Уланыны ёлюмю бла Аллах бла жарашхан эсек, бегирек да, жарашхандан сора, Аны жашауу бла къутуллукъбуз;
Сора энди уа мен жашамайма, алай а менде Масих жашайды. Энди чархымда жашай эсем а, сора мени сюйюп, Кесин мени ючюн берген Аллахны Уланына ийнаныуум бла жашайма.
Ол себепден Ол Аны юсю бла Аллахха жууукълашханланы толусунлай къутхарыргъа болаллыкъды, нек десегиз, алагъа ёкюллюк этер ючюн, хар заманда да сау жашап турады.
Сюйюлюннгенле! Биз энди Аллахны сабийлерибиз, алай а не боллугъубуз алыкъа ачыкъ болмагъанды. Масих ачылгъан заманда Аны кибик боллугъубузну билебиз анса; нек десегиз Аны болгъаны кибик кёрлюкбюз.
Нюрню жамауатлагъа не айтханын, къулагъы болгъан эшитсин: хорлагъаннга жашырын сакъланнган маннаны ашаргъа эркинлик берликме эм анга жангы ат жазылгъан акъ таш берликме; ол атны уа ташны алгъан адамдан башха бир киши да билмейди“».