4 Бир зат да билмейди, алай а даулашыргъа эм сёзлени юсюнден къаугъа чыгъарыргъа ёч болгъанды. Ол затладан а зарлыкъ, эришлик, аман айтыула, хыйлачы шупхала чыгъадыла,
Алай а сизни даулашыуугъуз окъууугъузну, адам атларыгъызны эм законугъузну юсюнден болгъаны себепли уа, анга кесигиз къарагъыз. Мен аны юсюнден сизге сюдюлюк этерге сюймейме», – деди.
Ол шахарда Шимон атлы бир киши бар эди; ол а муну аллында хыйнычылыкъ этип, Самарияны халкъын сейирсиндирип, кесин бир уллулугъу болгъан адамгъа саната эди.
Ол адам а аллах аталгъан, неда адамла табыннган хар затха къажау турлукъду эм барындан да кесин уллугъа санарыкъды, алай бла ол, кесин Аллах сундуруп, Аллах кибик, Аллахны табыныучу юйюнде олтурлукъду.
Муну ийманлыланы эслерине сал, сёзлени юсюнден даулаш чыгъармазгъа Раббийни аллында аладан къаты тиле. Ол затдан а не аз да файда келмейди, тынгылагъанланы жюреклерин бузады ансы.
Алай а бу адамла табийгъат жюрютген, тутулургъа бла союлургъа туугъан, оюмсуз хайыуанла кибик, ангыламагъан затларына аман айта, кеслерини бет жоюулары бла къырылырла.
Нек десенг сен: Мен байма, бай болгъанма, бир керекли затым да жокъду, – дейсе; сен а насыпсыз да, жазыкъ да, факъыр да, сокъур да, къымыжа да болгъанынгы уа билмейсе.