Ол заманда мени тёгерегимден алып тургъан душманларыма мени башым кётюрюлюр, мен да Аны чатырында къууанч бла къычырып къурманла келтирирме, Раббийни аллында зикир эм махтау назму айтып башларма.
Исса уа алагъа жууапха: «Кертисин айтама сизге: ийнаныуугъуз бар эсе эмда ишекленмей эсегиз, инжир терекге этилгенни этген бла да къалмай, алай а бу таугъа да: „Кётюрюл да тенгизге атыл!“ десегиз, ол да болур.
Ол кюнледен сора биз андан чыгъып кетдик. Ала барысы да къатынлары эм сабийлери бла бирге бизни шахардан тышына дери окъуна ашырдыла; тенгиз жагъада уа, тобукъланып тилек этдик.
Нек десегиз битеу адамла менича болурларын сюеме; алай а хар кимни Аллахдан анга берилген фахмусу барды, биреу алай этеди, башхасы уа башха тюрлю этеди.
Нек десегиз Раббийни сёзю сизден жаланда Македонияда бла Ахаяда жайылып къалмагъанды, алай а сизни Аллахха ийнаннганыгъызны хапары хар жерде да эшитилгенди, алай бла аны юсюнден бизни айтыргъа кереклибиз жокъду.