Ол заманда ала да Анга жууапха: „Раббий! Биз Сени ач болуп, неда суусап болуп, неда жолоучу болуп, неда жаланнгач болуп, неда ауруп, неда тюрмеде болуп къачан кёрюп, Санга къарамай къойгъанбыз?“ деп айтырыкъдыла.
Раббий да: «Аны бийи кесини жумушчуларына тамата этип, алагъа заманында ётмек марданы юлешип берирге салгъан ышангылы эм акъыллы юй жюрютюучю ким эсе да,
Алай а Аллахны шафауаты бла не болгъан эсем да, болгъанма. Аны манга берген шафауаты бошуна болмагъанды. Мен аланы барындан да кёп уруннганма, алай а мен угъай, Аллахны менде болгъан шафауаты уруннганды.
Мен Аллахдан манга берилген шафауат бла, ангылаулу къурулушчу кибик, мурдор салгъанма, башхасы уа аны юсюнде ишлейди; алай а хар ким да къалай ишлегенине къарасын.