Ол заманда Патчах Кесини онг жанындагъылагъа: „Келигиз, Атамы алгъышлылары, дуния жаратылгъандан бери сизге хазырланып тургъан Патчахлыкъгъа ие болугъуз.
Ол жолгъа чыкъгъан заманда, биреу чабып келип, Аны аллында тобукъланып, Анга: «Ахшы Устаз! Ёмюрлюк жашаудан юлюшлю болур ючюн, мен не этейим?» – деп сорду.
Сиз билесиз, андан сора ол атасыны алгъышын алыргъа сюйюп, тилеги къабыл болмай къалгъанды. Аны жилямукълары бла окъуна тилеген эсе да, атасыны фикирин тюрлендиралмагъанды.