Раббий мени къаламды эм ышыгъымды, мени къутхарыучумду; мени Аллахым, мени къаямды, мен Анга ышанама; мени къоруулаучумду, мени къутхарыучу мюйюзюм эм мени бегиген жерим Олду.
Энди биз хар нени да мутхуз кюзгюде кёрген кибик кёребиз, ол заманда уа бетден-бетге кёрлюкбюз; энди мени билимим тамамлы тюйюлдю, ол заманда уа, мен билиннгеним кибик толу билликме.
Алай а, Китапда жазылгъаны кибик: «Аллах Аны сюйгенлеге не хазырлагъанын кёз да кёрмегенди, къулакъ да эшитмегенди эм ол адамны жюрегине да келмегенди».
Алай а Аллахны къаты мурдору бек турады. Аны юсюнде: «Раббий Кесиникилени биледи» эм: «Раббийни атына ийнанып шагъатлыкъ этген хар адам аманлыкъдан артха турсун», – деп жазылгъан мухур барды.
Тынгылагъыз, сюйюлюннген къарындашларым: Аллах бу дунияны жарлыларын, ала ийман бла бай болуп, Аны сюйгенлеге берирге айтхан Патчахлыкъдан юлюшлю болсунла деп сайламагъанмыды?
„Сени ишлеринги, азап чекгенинги эм жарлылыгъынгы билеме. Алай а сен байса! Кеслерини юслеринден, биз иудейлилебиз деп, сизге аман айтханланы да билеме. Ала иудейли тюйюлдюле, шайтанны жыйымдыгъыдыла.