Ол заманда сёзюн бардыра, Исса: «Эй Атам, кёкню да, жерни да Раббийи! Сен бу затланы билимлиледен эм акъыллыладан жашырып, гитче сабийлеге ачханынг ючюн, Санга шукур этеме.
Ол заманда Анга: «Къайдады Сени Атанг?» – дедиле. Исса уа: «Сиз не Мени, не Мени Атамы танымайсыз; сиз Мени танысагъыз эди, сора Мени Атамы да таныр эдигиз», – деп жууап берди.
Акъылманлыкъны уа биз тамамлыкъгъа жетишгенлени арасында билдиребиз, алай а билдиргенибиз бу ёмюрню кёпге бармазлыкъ башчыларыны акъылманлыкълары тюйюлдю.
Алай а аланы акъыллары сокъур болгъанды. Нек десегиз бюгюннге дери да ала Эски Кесаматны окъугъан заманда, акъылларына ол жабыу жабылыпды; ол жабыуну уа Масих кетереди.
Мен алгъын аман айтыучу эм зулмучу эмда жюрек къыйнаучу эдим. Алай а Аллах манга мархамат этгенди; нек десегиз ол затланы, билмегенлей, ийнанмагъан заманымда этгенме.