Ала, орамда олтуруп, бир бирлерине: „Биз сизге сыбызгъы сокъдукъ да сиз тепсемедигиз, биз сизге мудах жырла жырладыкъ да сиз жилямадыгъыз“ деп къычыргъан сабийлеге ушайдыла.
Къарындашла, энди мен, сизге келип, билинмеген тилледе сёлешип башласам, алай а сизге не ачылыу, неда билим, неда файгъамбарлыкъ сёз, неда юйретиу бла ангылатмасам, мен сизге не хайыр келтирирме?