25 Алай бла, аны жюрек тасхалары ачыкъ болурла; сора ол энишге аууп, Аллахха сежда этер эм: «Аллах кертиси да сизни арагъыздады!» – деп айтыр.
Эмда: «Аллах къалай билир? Уллу Аллахны билими болурму?» – дейдиле.
Эмда, Иссагъа ыспас эте, беттёбен Аны аякъларыны аллына ауду. Ол а самариялы эди.
Муну кёрюп, Шимон Петер Иссаны тобукъларына аууп: «Раббий, менден кет! Нек десенг мен гюняхлы адамма», – деди.
Ол Иссаны кёргенлей къычырыкъ этди, Аны аллында аууп, уллу ауаз бла: «Аллаху-Тааланы Уланы Исса, Сени мени бла не ишинг барды? Жалбарып тилейме Сенден, манга азап чекдирме!» – деди.
Тиширыу Анга: «Жюйюсхан! Сен файгъамбар кёреме.
Ала, Петерни бла Ахияны таукелликлерин кёрюп эм ала дин алимле тюйюл, бош адамла болгъанларын эслеп, сейирсиндиле. Алай болсада, аланы Исса бла болгъанларын ангыладыла.
Ол заманда жыйырма тёрт тамата бла тёрт хайыуан жерге къапланып, тахтада олтургъан Аллахха сеждагъа бардыла эм: «Амин! Халелуя!» – дедиле.
Ол китапны алгъан заманда, тёрт хайыуан бла жыйырма тёрт тамата Къозуну аллында жерге къапландыла; хар бирини да къолунда арфа эм ариу ийисли фимиамдан толу алтын аякъ бар эди, была уа сыйлыланы тилеклеридиле.