Алай бла ала хар тюрлю терсликден: саякълыкъдан, хыйлачылыкъдан, жутлукъдан, огъурсузлукъдан толгъандыла; зарлыкъдан, мурдарлыкъдан, къаугъадан, алдаудан, аман ниетден толудула.
Идоллагъа этилген къурманланы этлерини юсюнден биз билебиз; нек десегиз бизни барыбызны да билимибиз барды. Алай а билим адамны эсирик этеди, сюймеклиг’а нюр жанындан ёсдюреди.
Нек десегиз мен сизге келсем, сизни мен жаратмагъанла болуп табарма эм сиз да мени сиз жаратмагъан болуп табарсыз: сизде къаугъала, зарлыкъла, ачыуланыула, даулашыула, сёз этиуле, тилчиликле, ёхтемликле, низамсызлыкъла табарма деп къоркъама.
Бир зат да билмейди, алай а даулашыргъа эм сёзлени юсюнден къаугъа чыгъарыргъа ёч болгъанды. Ол затладан а зарлыкъ, эришлик, аман айтыула, хыйлачы шупхала чыгъадыла,