Биз барыбыз да жерге жыгъылдыкъ. Мен а, манга чюйют тилде: „Шауул, Шауул! Сен Манга нек зулму этесе? Бичакъгъа кесинги урургъа санга къыйынды“ деген ауазны эшитдим.
Ол а къалтырап, эси кетип: «Раббий, манга не этерге буюраса?» – деди. Раббий да анга: «Тур да шахаргъа бар, санга не этерге керек болгъаны анда айтылыр санга», – деди.
Мен алгъын аман айтыучу эм зулмучу эмда жюрек къыйнаучу эдим. Алай а Аллах манга мархамат этгенди; нек десегиз ол затланы, билмегенлей, ийнанмагъан заманымда этгенме.