2 Истефан а былай сёлешди: «Къарындашла эм атала, тынгылагъыз! Атабыз Ибрахим Хараннга кёчгюнчю, Месопотамияда жашагъан заманында, махтаулу Аллах анга кёрюнюп:
Раббийни битеу жоллары мархаматдыла эм хакъ кертидиле Аны кесаматына тюз къалып, Аны фарызларын тутханлагъа.
Мени жаш заманымдагъы гюняхларымы эмда терсликлерими эсинге келтирме; Сени ахшылыгъынг ючюн, Сени мархаматлылыгъынг бла мени эсинге тюшюр, Раббий!
Я Раббий Аллахым! Мен Сенден тилек этгенме, Сен да мени сау этгенсе.
Эмда бизни терилиуге тюшюрме, алай а бизни хыйлачыдан къутхар; нек десенг Патчахлыкъ да, кюч да, махтау да ёмюрлеге да Сениди. Амин“.
«Эм бийикледе Аллахха махтау, жер юсюнде Ол ыразы болгъан адамлада ырахатлыкъ!» – деп айта эдиле.
Сёз адам болуп толу шафауаты эм хакъ кертилиги бла, бизни бла жашагъанды; биз да Аны аламатлыгъын кёргенбиз, Атадан жангыз туугъанны аламатлыгъын.
Муну Иешая Раббийни аламатлыгъын кёрген эм Аны юсюнден сёлешген заманында айтханды.
«Къарындашла эм атала! Энди мен кесими сизни аллыгъызда ариулагъаныма тынгылагъыз», – деди.
Пауул муну айтханлай а, фарисейлени бла садукейлени араларында даулаш чыгъып, жыйылыу экиге бёлюндю.
Ол заманда баш дин къуллукъчу: «Бу алаймыды?» – деп сорду.
Аны уа бу ёмюрню башчыларындан бир киши да ангыламагъанды, нек десегиз ангылагъан болсала эди уа, махтаулу Раббийни къачха кермез эдиле.
Раббийибиз Масих Иссаны Аллахы, махтаулу Ата, сиз Аны таныр ючюн сизни акъылман этерик эм сизге билим ачарыкъ Нюрюн берсин деп тилейме.
Энди уа, мубарек умутубузну толурун, уллу Аллахыбыз эм Къутхарыучубуз Масих Иссаны махтаулу келирин сакълайбыз.
Улан Аллахны аламатлыгъыны нюр жарыгъыды, Ол Аллахны Кесини сыфатыды эм хар нени да Кесини кючлю сёзю бла тутады. Кеси, бизни гюняхларыбыздан тазалап, уллу Аллахны тахтасыны онг жанында бийикде олтургъанды.
Ийманы бла Ибрахим, кесине юлюшге аллыкъ жерине барыргъа чакъырылгъанында, Аллахха бойсуннганды эм, къайры барлыгъын да билмегенлей, жолгъа чыкъгъанды.
Къарындашларым! Бизни махтаулу Раббийибиз Масих Иссагъа ийнаныуугъуз, адамлагъа бет этип къарамай болсун.
«Я Раббий Аллахыбыз, хурметни да, махтауну да, кючню да алыргъа тийишли Сенсе; хар нени да Сен жаратханса эм хар неда Сени буйругъунг бла бар болуп турады эм жаратылгъанды», – дейдиле.