Болсада Пауул бла Барнаба мында бир бёлек заман туруп, Раббийни юсюнден таукеллик бла айта эдиле, Ол а Кесини шафауатыны юсюнден сёзге шагъатлыкъгъа, аланы къоллары бла илишанла эм сейир ишле болдура эди.
Ол алай кёп кюнлени этген эди. Пауул, ачыуланып, ары айланып нюрге: «Масих Иссаны аты бла санга буйрукъ этеме, чыкъ бу къыздан!» – деди. Сора нюр олсагъатдан окъуна чыкъды.
Хар кюн сайын бир ниетде табыныучу юйню арбазларында жыйыла эдиле, кеси юйлеринде да, ётмек сындырып, ашларын жарыкълыкъ бла эм таза жюреклилик бла ашай эдиле.