6 Мен жолда бара Дамаскга жууукълашхан заманда уа, кюнортагъа жууукъ кезиуде, билмей тургъанлай кёкден бир уллу жарыкъ мени тёгерегими жарытды.
Ол анда аланы алларында тюрленди. Аны бети кюн кибик жарытды, Аны кийимлери уа чиммакъ акъ болдула.
Мен жерге жыгъылдым, сора манга: „Шауул, Шауул! Сен манга зулму нек этесе?“ деген ауазны эшитдим.
Сора уллу дауур болду. Фарисейлени жанындан болгъан дин алимле туруп: «Бу адамда биз бир аманлыкъ кёрмейбиз; анга нюр неда мёлек айтхан эсе, Аллахха къажау болмайыкъ», – деп даулаша эдиле.
Аланы барындан да артда уа, заманы жетмей туугъан сабийгеча манга да кёрюннгенди.
Онг къолунда жети жулдузну тута эди; Аны ауузундан эки жаны да жютю къылыч чыгъа эди; Аны бети да битеу кючю бла жарыгъан кюн кибик эди.