43 Хар бир адамда да Аллахдан къоркъуу бар эди. Абустолланы юслери бла Иерусалимде кёп сейирликле эм илишанла этиле эдиле.
Ийнаннганлада уа быллай илишанла боллукъдула: Мени атым бла жинлени къыстарыкъдыла, жангы тилле бла сёлеширикдиле.
Сора барын да къоркъуу алды эмда Аллахха шукур этип: «Бизни арабызда уллу файгъамбар чыкъды!» эмда «Аллах Кесини халкъына болушургъа келди!» – дей эдиле.
Сора Гадараны тийресинде жашагъан битеу халкъ аладан кетерин Иссадан тиледи, нек десегиз аланы уллу къоркъуу алгъан эди. Исса артха къайтыргъа къайыкъгъа минди.
Кертисин, кертисин айтама сизге: Манга ийнаннган, Мен этген ишлени кеси да этерикди эм аладан да уллусун этерикди; нек десегиз Мен Атама барама.
Израильли кишиле! Тынгылагъыз бу сёзлеге: кесигиз да билгенигиз кибик, Назаретли Исса, Аллах Аны юсю бла сизни арагъызда этген къудуретли ишлери, сейирликлери эм илишанлары бла белгили болгъан Кишиди.
Абустолла уа уллу кюч бла Раббий Масих Иссаны тиргизилгенине шагъатлыкъ эте эдиле эм аланы барысыны да юслеринде уллу шафауат бар эди.
Бу сёзлени эшитгенлей, Ханания жыгъылып ёлюп къалды. Муну хапарын эшитгенлени барысын да уллу къоркъуу алды.
Петер анга: «Эней! Масих Исса сени сау этеди; тур, жатхан жеринги жый», – деди. Ол да олсагъат турду.
Петер барын да тышына чыгъарып, тобукъланып тилек этди; сора ёлюкге айланып: «Табита, тур!» – деди. Ол да кёзлерин ачды эм Петерни кёрюп, олтурду.