Мен сизни тобагъа къайтышханыгъыз себепли сууда кёмюлдюреме, алай а мени ызымдан Келген менден кючлюдю; мен Аны аякъ кийимин элтирге да тийишли тюйюлме; Ол сизни Сыйлы Нюр бла эмда от бла кёмюлдюрлюкдю.
Тил да отду, аманлыкъны аламыды. Тил, бизни санларыбызны арасында битеу чархыбызны харам этип, жашауубузну хар жанын къабындыргъан халдады, кеси да жаханимден къабынады.
Сора мен кёкню арасында учхан башха мёлекни кёрдюм. Ол мёлег’а, жер башында жашагъанлагъа – хар миллетге эм тукъумгъа, хар тилге эм хар халкъгъа – билдирир ючюн, ёмюрлюк Хайыр Хапарны къолунда тутуп тура эди.