25 Дауут Иссаны юсюнден былай айтады: „Мен хар заманда да Раббийни аллымда кёргенме, Ол мени онг жанымда болгъаны ючюн тентирерик тюйюлме.
Андан къоркъгъанлагъа аш береди, Кесини кесаматын ёмюрде да эсинде тутады.
Мен а адам тюйюлме, къуртма, адамлада бедишликме эмда халкъда сансызма.
Мен жанымы Сени къолунга береме; хакъ керти Раббий Аллах, Сен мени къутхарып тургъанса.
Аллах! Мени Аллахым Сенсе, Сени танг жарыгъындан излейме мен. Къуругъан, битимсиз эм суусуз жерде мени жаным Санга термиледи, мени чархым Сени кюсейди.
Жатхан жеримде мен Сени эсиме тюшюрген заманымда, кечеги сакълауулланы кезиуюнде Сени хакъынгдан ойлашхан заманымда,
Сени душманларынгы къычырыкъларын унутма, Санга къажау тургъанланы дауурлары тохтаусуз кётюрюледи.
Ала экиси да, Аллахны аллында тюзлюклю болуп, Раббийни битеу фарызларын эм жорукъларын айыпсыз тутуучу эдиле.
Ма, сагъат жетеди, энди жетген да этгенди, сиз хар биригиз да кеси юйлеригизге чачылып кетериксиз эм Мени жангызлай къоярыкъсыз. Алай а Мен жангыз тюйюлме, нек десегиз Ата Мени биргемеди.
Аны ючюн мени жюрегим къууаннганды, тилим да сюйюннгенди эм мени чархым окъуна ышаныуда тынчайырыкъды.